Tristum dels zombis

Son 3 oras del matin. L'ora perfiècha per un kebab. Dintran amb l'alura tipica dels estudiants que ne pòdon pas mai mas que contunhan. Coma d'enfants que vòlon pas anar al lèit e mai se i a escòla deman. Acabat l'episòdi Los senhors de Dogtown. Sèm pas pus a L.A. mas a Chefchaoèn. Dins lo restaurant, la pichòta cadena Hi-Fi escopís una musica estranha. Un pauc coma se los dròlles ilegitims de Mokhtar Berkani e de Rokia Traoré faguèsson de tecktònik.
Arriban los kebabs. Ne podiái pas mai d'esperar. Prèni una frita, puèi doas, cinc, un pauc de carn, de pan, cal de tomata. Encara. Encara. ENCARA! Lo mescladís d'aquelas savors orientalò-bèlgas es orgasmic. Malurosament, es totjorn tròp cort. Ai enveja de tornar començar aquela experiença divina. Mas, dins mon cap, Joan-Peire Pernault acompanhat de Veronica & Davinà me dison de faire mèfi. Me fan un pauc paur, los escoti. A l'entorn de ieu, los autres son parièrs a eles memas. Ni mai bramaires, ni mens bofonaires. Me fan cagar, pòdi pas dire perqué. Me'n vau.


Marchi sus los ralhs del tram, una 8.6 a la man. La 8.6, 50cl de bonur e de descasença. Es a l'encòp mervalhós e afrós. Coma se foguèsse un colcavestit dins un endrech paradisiac. Vos traparai mai tard los amics, es pas tant grand qu'aquò lo Clapas.

Episòdi 2

Sortissèm de la veitura, lo còs engrepesit per lo viatge. Aval, de lums freches esclairan indirectament de cavalièrs modèrns. An pas cap de caval, pas cap d'armadura, ni mai d'elm, encara mens d'espasa. Lor enemic es l'atraccion terrèstra. Son montats sur lo skate que lor servís de caval per ensajar de s'envolar. Mas, pas un sol capita de tocar las estelas. Tomban jos los uèlhs trufaires e pietadoses del public. Darrièr, los Palvas Surfers jògan la banda son de l'armada terres.tra de la guerra intercalactica.

Lo temps passa, los skators s'en van. Anèm veire lo concèrt de Domb. Cinc faros que jogan de musica tribala de l'an 3000. Djembe, Cithar, Programacions electronicas, Dijerido, tot i es. Es infernal. Ai pas jamai tant agut freg de tota ma vida. Cercas dins ta saca de Mary Poppins. Me balhas un mastegon a la frèsa. Ai totjorn aimat aqueles presents. Sas çò que me fa plaser a cada moment. Ba meti dins ma boca, lo fluo de la frèsa quimica renforçat per l'espinèu que tubi s'apoda de mon còs. Ai enveja d'esser a un concèrt de Gossip.

Raggà morfina

Découvrez The Coral!

Sès aqui, assetada dins la veitura, a costat de ieu. Tenès religiosament la pocheta de CDs sus los tieus genolhs. Prenès ton rotle de selecta a cor. Darrièr, los autes dormisson, la paressa de la vida s'es instilada en eles. Son a 5O centimètres de ieu mas me sembla qu'un mond tot entier nos dessepara. Botas un CD e me rapèli quant es plan de menar en escotant los Beatles e Simon & Garfunkel. Ses a me parlar del concert dels Svinkels, t'escoti pas. La tieuna votz se mescla amb la musica. Tubas ta cigareta. Lo fum aganta las notas e s'envola per la fenèstra per faire de nivols musicalas.

Agachi per lo retrovisor e ne vèsi un que comença de sortir de son cocon de somi crebat per lo solelh. Sos uèlhs encara embrumits de la vèla de la nèit se dubrisson amb lagui coma se foguèron d'aucelons que volon pas quitar lo nis. La maquina, doçamentonet,se met en rota. Tot se bolèga, los braces, lo cap, lo ventre... Dubris la boca, probeca sa cara de tu e te demanda : "As pas una clopa?"

La magia d'aqueste moment s'es envolada amb lo fum de ta cigareta.