Baracketa

Découvrez Lil Wayne!

Soi tornat al Clapàs. Amb tot çò que me passa per lo cap (l'eleccion de Barack Obama, la descubèrta de Facebook, la guèrra dels gangs, la malautiá, lo freg, los aniversaris, la retirada fins als 70, la cRRRRisi, ta participacion a la Nòva Star, Tha Carter III , la pèta de rire olandèsa, lo concèrt de Capleton qu'arriba sus la sia nivol de weed...), soi pas mai amorós 15 còps per jorn. Preni consciéncia d'aquela error en caminant jos la plèja a 3oras del matin sens umbrellà elà elà hé. Tot sol, pas pus de lum per carrièras. Urosament, Lil'Wayne es aquí per me reconfortar.

L'enveja de véser de poesia e d'aventuras meravilhosas tornarà lèu dins ma vida. Ne soi segur.

Crunk de Gaulle

Après una jornada que tot virava a l'entorn de ieu. Monti enfin dins aquela brava e confortabla veitura. Aprèp un viatge mai long que lo dels Crosats, arribam en cò de Maria-Clauda (o Maclò coma aimi la sonar) que nos regala d'un repais de las valors.
L'endeman de tantossada, a la seguida d'una ensalada d'avocats al fromatge de cabra cevenòla acompanhada del vin de la cava personala de Maclò, decidissèm de faire un penequet. Darrièr, Fred (Chopin, pas Berlatier) jòga un aire que me dona enveja de realizar un road-movie. Lo solelh me vòl traucar los uèlhs mas ai mon armadura de fuèlhas. Coma dins un clip d'Au Revoir Simone.

La recèrca de las castanhadas acompanhats per un gat pauruc que te seguís coma un gos; lo desjunar a 11oras e lo dinnar a 12oras e mièja amb lo mercat per la digestion entre los dos; los legums "a l'indiana" del cosin.
Una dimenjada PER la mangiscla.

(Perdonatz-me per la pana d'inspiracion, i a de còps ont marcha pas coma ba voldriái, benlèu que, coma qualques escrivans, me cal èsser dins un estat segond per aver lo fuòc literari que ven cramar mon esperit e enlusir mas ideias.)

Pilo Intergalactic

Découvrez Numéro!

Sentissi totes los pèls de mon còs se dreissar. Fa un frèg que pèla. Soi nut sus un ròc, dins la forèst. Lo vent es tarrible, e mai los arbres son frèges. Dubissi los uèlhs. Soi en cò tieu. As daissada la fenèstra duberta e as presa la covertura sonque per tu. Tot s'explica, levat cossi soi arribat dins ton lèit. Cal anar a la fac. Sauti dins mos vestits e partissi. Defòra la vila se desrevelha: los estudiants son a esperar lo tram, las meninas se'n van al mercat, los amoros son al cafè... E ieu, soi encara dins la quaterna dimension. Lo temps sembla aver perdut sa continuitat. De còps que i a, sembla passar amb l'alura d'un trin, e d'autres, es molàs coma un episòdi de Derrick.
Arrivi enfin a la fac. Comprèni pas rès de çò que conta Maria-Joana. Me dona enveja de revirar aquela polida cançon de Peter Sarstedt. (d'ailleurs), ba vau faire:

Parlas coma Marlene Dietrich
E danças coma Zizi Jeanmaire
Tos vestits son totes faits per Balmain
E i a de diamonds e de perlas dins ton pèl

Demòras dins un polit apartament del barrì St Michel
Ont i a de disques dels Rolling Stones
E un amic de Sacha Distel

Mas ont vas mon amor
Quand sès sola dins ton lèit
Diga me los problemas qu'as
Vòli veire dins ton cap

Vegèri las tieunas

La votz de Maria-Joana me rapela a l'òrdre. Fin de l'instant nostalgia boemica. Me'n foti, farài de kuduro dins doas minutas.

Tristum dels zombis

Son 3 oras del matin. L'ora perfiècha per un kebab. Dintran amb l'alura tipica dels estudiants que ne pòdon pas mai mas que contunhan. Coma d'enfants que vòlon pas anar al lèit e mai se i a escòla deman. Acabat l'episòdi Los senhors de Dogtown. Sèm pas pus a L.A. mas a Chefchaoèn. Dins lo restaurant, la pichòta cadena Hi-Fi escopís una musica estranha. Un pauc coma se los dròlles ilegitims de Mokhtar Berkani e de Rokia Traoré faguèsson de tecktònik.
Arriban los kebabs. Ne podiái pas mai d'esperar. Prèni una frita, puèi doas, cinc, un pauc de carn, de pan, cal de tomata. Encara. Encara. ENCARA! Lo mescladís d'aquelas savors orientalò-bèlgas es orgasmic. Malurosament, es totjorn tròp cort. Ai enveja de tornar començar aquela experiença divina. Mas, dins mon cap, Joan-Peire Pernault acompanhat de Veronica & Davinà me dison de faire mèfi. Me fan un pauc paur, los escoti. A l'entorn de ieu, los autres son parièrs a eles memas. Ni mai bramaires, ni mens bofonaires. Me fan cagar, pòdi pas dire perqué. Me'n vau.


Marchi sus los ralhs del tram, una 8.6 a la man. La 8.6, 50cl de bonur e de descasença. Es a l'encòp mervalhós e afrós. Coma se foguèsse un colcavestit dins un endrech paradisiac. Vos traparai mai tard los amics, es pas tant grand qu'aquò lo Clapas.

Episòdi 2

Sortissèm de la veitura, lo còs engrepesit per lo viatge. Aval, de lums freches esclairan indirectament de cavalièrs modèrns. An pas cap de caval, pas cap d'armadura, ni mai d'elm, encara mens d'espasa. Lor enemic es l'atraccion terrèstra. Son montats sur lo skate que lor servís de caval per ensajar de s'envolar. Mas, pas un sol capita de tocar las estelas. Tomban jos los uèlhs trufaires e pietadoses del public. Darrièr, los Palvas Surfers jògan la banda son de l'armada terres.tra de la guerra intercalactica.

Lo temps passa, los skators s'en van. Anèm veire lo concèrt de Domb. Cinc faros que jogan de musica tribala de l'an 3000. Djembe, Cithar, Programacions electronicas, Dijerido, tot i es. Es infernal. Ai pas jamai tant agut freg de tota ma vida. Cercas dins ta saca de Mary Poppins. Me balhas un mastegon a la frèsa. Ai totjorn aimat aqueles presents. Sas çò que me fa plaser a cada moment. Ba meti dins ma boca, lo fluo de la frèsa quimica renforçat per l'espinèu que tubi s'apoda de mon còs. Ai enveja d'esser a un concèrt de Gossip.

Raggà morfina

Découvrez The Coral!

Sès aqui, assetada dins la veitura, a costat de ieu. Tenès religiosament la pocheta de CDs sus los tieus genolhs. Prenès ton rotle de selecta a cor. Darrièr, los autes dormisson, la paressa de la vida s'es instilada en eles. Son a 5O centimètres de ieu mas me sembla qu'un mond tot entier nos dessepara. Botas un CD e me rapèli quant es plan de menar en escotant los Beatles e Simon & Garfunkel. Ses a me parlar del concert dels Svinkels, t'escoti pas. La tieuna votz se mescla amb la musica. Tubas ta cigareta. Lo fum aganta las notas e s'envola per la fenèstra per faire de nivols musicalas.

Agachi per lo retrovisor e ne vèsi un que comença de sortir de son cocon de somi crebat per lo solelh. Sos uèlhs encara embrumits de la vèla de la nèit se dubrisson amb lagui coma se foguèron d'aucelons que volon pas quitar lo nis. La maquina, doçamentonet,se met en rota. Tot se bolèga, los braces, lo cap, lo ventre... Dubris la boca, probeca sa cara de tu e te demanda : "As pas una clopa?"

La magia d'aqueste moment s'es envolada amb lo fum de ta cigareta.